Homo moralitas w nurcie życia

Gdy spaceruję po pradawnym lesie Puszczy Białowieskiej czuję głęboką więź z całą różnorodnością istot tu żyjących. Puszcza z pierwotnością i naturalnością wszystkich procesów w niej zachodzących pozwala z łatwością poczuć się częścią szerszego nurtu życia, który tu płynie. Ale zarazem jej poraniona ludzką ręką część skłania do zadumy i refleksji nad naszą tożsamością. Nad życiem i śmiercią oraz nad wyborami, których dokonujemy.

O granicach – refleksje z Mazur*

Szerokie, niemal bezkresne przestrzenie łąk i pól. Obserwuję urzekającą panoramę wiejskiego krajobrazu. Przestrzeń styku dwóch światów: dzika natura lasów i błękitu nieba, z drugiej strony oswojona przyroda uprawnych pól, krów i ludzkich domostw.

Spotkanie z Gają, czyli opowieść o trzech kobietach

Gdzieś na skraju świata, w bliżej nieokreślonej przestrzeni leżała niewielka Wioska. Nie wyróżniała się niczym szczególnym z tym może wyjątkiem, że czas płynął tam nieco inaczej. Wartko płynąca Rzeka i gęsty rozległy Las tworzyły niejako macierzyński uścisk, w którym Wioska trwała z dala od reszty świata, niedoświadczona jego zgiełkiem i jazgotem. Tu nie docierały żadne nowinki, wielka polityka i wojny też omijały Wioskę szerokim łukiem. Życie wyznaczał tu odwieczny rytm Natury.